Alyss9
Niechciany przez mistrzów
Dołączył: 01 Wrz 2014
Posty: 157
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 1 raz
Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: małopolskie
Płeć: Kobieta
|
 Wysłany: Śro 11:33, 12 Sie 2015 Temat postu: Królestwa Nashiry |
|
|
"Królestwa Nashiry" to seria autorstwa Licii Troisi. (Nazwisko dla mnie na tyle egzotyczne, że na początku uważałam je za część tytułu  . Na szczęście Evans mnie uświadomiła, więc dzięki jej za to :3.)
We Włoszech zostały wydane cztery tomy, a w Polsce tylko dwa, czyli:
1."Marzenie Talithy"
2."Miecze Buntowników".
Tutaj skupię się na razie na pierwszym z nich, bo drugi ciężko omówić bez spoilerów. W poprzednim niby też, ale jak napiszę mniej niż na tej zginanej części okładki (bo jak dla mnie tam trochę za dużo wyjawiają), to chyba będzie dobrze.
Pierwsza część opowiada o Talicie, córce hrabiego z Messe, która pragnie zostać gwardzistką. Jednak wszystko zmienia się, gdy umiera jej siostra, Lebitha. Ojciec dba jedynie o swoją pozycję i nakazuje jej zająć miejsce siostry w klasztorze. Początkowo Talitha nie zgadza się na to, lecz pod wpływem szantażu w końcu ustępuje. Udaje się jej zabrać ze sobą swojego niewolnika, który jest bardziej przyjacielem. W klasztorze zaczyna mieć kłopoty i ciągle myśli o ucieczce. Odkrywa tam strzeżoną przez zakonnice tajemnicę i dowiaduje się, dlaczego jej siostra umarła...
Ale i tak najbardziej urzekł mnie prolog :3. Taki tajemniczy, nieco oderwany od początkowych rozdziałów. Nieco lepszy od epilogu, w którym rozumie się już więcej, ale...
| Cytat: | | *SPOILER*... pojawia się postać z prologu.*KONIEC SPOILERU* |
Dałam to jako spoiler, bo nie wiem, czy bez przeczytania drugiej części można się tego domyślić  . Wracając do prologu - dużo lepszy niż prolog i epilog z drugiej części. I na dodatek pisany kursywą (to znaczy wszystkie prologi i epilogi takie są, ale tylko do tego pasuje w stu ptocentach i tak uroczo wygląda  ).
To jeszcze bohaterowie. Talitha i Saiph mnie irytowali. Może dlatego, że ja wyobrażałam sobie ich reakcje całkiem inaczej, a tu tak. Ale w drugiej części udało mi się polubić Saipha. Verbę też, ale nie o nim mowa. To akurat przez to, że są inni od reszty. Denerwowała mnie jeszcze siostra Dorothea, ale to akurat chyba dziwne nie jest . Najlepsza i tak była Kora. Długo nie występowała, ale urzekla mnie swoją osobą. Chociaż wolałabym, żeby w drugim tomie już jej nie było. Jak ktoś czytał, to wie, czemu. Dla mnie to trochę za duży spoiler, żeby tu napisać. Drugie miejsce zajmuje Klehr  . Ona nawet nie występowała, była jedynie wspomniana w prologu i drugiej części. I za to ją właśnie lubię . Poza tym imię ma takie fajne :3.
Jakichś ogromnych emocji ta książka we mnie nie wzbudziła. Chociaż przyznam, że czasem miałam ochotę się rozpłakać. Ale ja często płaczę przy czytaniu, więc to nic nadzwyczajnego. Oprócz tego czasem parskałam śmiechem, widząc elementy podobne do czegoś innego  .
I tak szczerze mówiąc, nie wiem, czy to polecić. W porównaniu z książkami, które czytałam przed i po, ta się zdecydowanie wybija :3. Tylko, nie ukrywając, oprócz tej serii trafiam ostatnio na słabe powieści. Dlatego przeczytajcie i sami sobie oceńcie.
A jak ktoś już skończył, to się pytam: co sądzicie?
(A! I teraz mi się przypomniało jedno zastrzeżenie. Tyle, że to bardziej do biblioteki, więc będzie w nawiasie :3. Mianowicie okładka była tak przypięta, że nie dało się zobaczyć całej mapki  . I trochę mnie to denerwowało, bo nie mogłam śledzić żadnej trasy ;__;. Od strony wizualnej tyle :3.)
Post został pochwalony 0 razy
|
|
