Kroniki Imaginarium Geographica

Lavena Wilczy Kieł

Nigdzie nie znalazłam tego tematu, ale jak jest to przepraszam.

Kroniki Imaginarium Geographica 1: Tu Żyją Smoki

Światu ludzi i Archipelagowi Snów zagraża niebezpieczeństwo. Czy opiekunom Imaginarium Geographica - atlasu ziem istniejących w mitach, legendach i bajkach - uda się pokonać mroczne siły?

Akcja Tu żyją smoki zaczyna się w Londynie w czasie I wojny światowej. Znana sceneria szybko zmienia się w fantastyczny świat mitów i magii, w którym mówiące zwierzęta prowadzą samochody z silnikami parowymi, Zielony Rycerz strzeże szczątków podupadłego królestwa, a legendarny twórca map mieszka w Wieży Czasu… W Archipelagu Snów żywe Smocze Statki przenoszą bohaterów - a wraz z nimi czytelników - w krainy tak zdumiewające, że pragniemy, by ten sen nigdy się nie skończył.

Kroniki Imaginarium Geographica 2: Powrót Czerwonego Smoka

Już dziewięć lat minęło od wielkiej przygody Johna, Jacka i Charlesa w Archipelagu Snów i od mianowania ich Opiekunami Imaginarium Geographica. Teraz znowu spotykają się, by rozwiązać zagadkę porwań dzieci, a za wskazówkę mają tylko tajemniczą wiadomość, przyniesioną przez dziwną dziewczynkę ze sztucznymi skrzydłami: Krucjata się rozpoczęła. Co gorsza, okazuje się, że znikły także wszystkie legendarne Smocze Statki. Jedyną szansą na uratowanie świata przed skutkami planu uknutego setki lat temu jest odszukanie ostatniego Smoczego Statku Czerwonego smoka. Podczas zapierającej dech w piersiach podróży, która zaprowadzi Opiekunów z Ogrodów Kensingtońskich sir Jamesa Barriego do Podziemia, siedziby mitycznych Tytanów.

Kroniki Imaginarium Geographica 3: Król Indygo

Kiedy Herbert Wells poprosił J.R.R. Tolkiena, C.S. Lewisa i Charlesa Williamsa, by zostali Opiekunami Imaginarium Geographica, atlasu ziem istniejących w mitach, legendach i bajkach, ich życie - oraz życie czytelników ich powieści - bezpowrotnie się zmieniło… Pewnego wrześniowego wieczora 1931 roku Opiekunowie Imaginarium Geographica odkrywają w średniowiecznym manuskrypcie zaszyfrowane ostrzeżenie. Zanim zdążą rozwikłać tę zagadkę, jej autor przechodzi przez drzwi w czasie… i słuch o nim ginie. Za pomocą wynalazku Juliusza Verne’a Opiekunowie wyruszają w podróż w czasie i przestrzeni, by odwrócić bieg wydarzeń oraz powstrzymać zbliżającą się zagładę. Aby mieć choćby nikłe szanse powodzenia, w ciągu jednej nocy przyjaciele muszą zmierzyć się z pytaniem, które od ponad dwóch tysięcy lat pozostaje bez odpowiedzi: kim jest Kartograf?

Kroniki Imaginarium Geographica 4: Cienie smoków

Cień Zimowego Króla powraca. Za pomocą straszliwej broni – Włóczni Przeznaczenia – próbuje stworzyć niepokonaną smoczą armię. Dawni i obecni Opiekunowie Imaginarium Geographica muszą stawić czoło odwiecznemu wrogowi, lecz tak naprawdę los obu światów zależy od Róży Dyson zwanej Dzieckiem Graala, mechanicznego puchacza Archimedesa, nieżyjącego profesora literatury klasycznej oraz sławnego rycerza Don Kichota…

Może ktoś to czytał?

Actia

Właśnie się zastanawiam od dłuższego czasu, czy to kupić. Zapowiada się ciekawie, ale z drugiej strony się boję, że to jednak słabe będzie. We wtorek właściwie już miałam kupić, ale na chwilę odeszłam od półek i jak wróciłam, to książki nie było. Znikła. Albo nie mogłam jej znaleźć. Może dziś kupię, o ile nie będzie nic ciekawszego. A ty polecasz te książki?

Lavena Wilczy Kieł

Mi się podobało. Jest w niej dużo humoru: ,, Zatem prowadź, sir Padalcu." XD

.alyss.

Czytałam. Książka fajna, ale według mnie na jeden raz.Pierwszą przeczytałam dość szybko, ale druga już mi się tak nie podobała. Czytałam dobre dwa tygodnie.

Lavena Wilczy Kieł

No, druga zbyt dobra nie była, ale trzecia mi się podobała a czwarta była jeszcze lepsza.

Dragiełło

Mam w domu tylko pierwszą i drugą część ( i tylko je czytałam). Książka, miła, lekka, nawet ją całkiem lubię.

Alderian

Kroniki są bardzo fajną książką. Polecam!

Dawidekss

Ja bym polecił, od tej serii zacząłem czytać książki fantastyczne. Czwarta część bardzo mi się spodobała, dzieją się w niej rzeczy, których nigdy bym nie przewidział. Ogółem dobra seria.

Adirael

Wypożyczyłem pierwszą część tej książki z biblioteki. I całe szczęście, że nie podkusiło mnie, żeby ją wcześniej kupić. Przebrnął może przez rozdział. W ogóle mnie nie wciągnęło. Źle mi się czytało. Nie przeczytałem całej, więc z pewnością dużo straciłem. Może jeszcze kiedyś sięgnę po tę lekturę.

LadyPauline26

MOGĄ SIĘ POJAWIĆ DROBNE SPOJLERY

Co prawda raczej mam w zwyczaju pisać recenzje dopiero wtedy, kiedy przeczytam już daną serię w całości, ale jakoś nie widzę możliwości, żeby w najbliższym czasie udało mi się dostać kolejne tomy, więc poprzestanę na ocenieniu pierwszego. Skończyłam go już ponad tydzień temu, ale może moja skleroza nie jest jeszcze tak zaawansowana, jak mi się wydaje, i coś sobie jednak przypomnę :3.

*** *** ***
Żeby nie przeciągać, zacznę od tego, że książka bardzo mi się podobała. Co prawda czytałam ją trochę długo jak na moje zwyczaje (no i jeszcze w porównaniu z poprzednimi), ale na to złożyło się akurat dużo czynników, z których raczej niewiele było zależnych ode mnie. (Opiekowanie się kuzynkiem, wyjazd na drugi koniec kraju... to nie sprzyja czytaniu Very Happy

.) Więc gdybym miała warunki, to przeszłoby nawet w dwa dni...
W każdym razie zacznę od wyliczenia plusów.

1. Książka jest podzielona na części, części na rozdziały, rozdziały na fragmenty.
Pewnie dużo osób zrozumie, dlaczego tak bardzo mi się to podobało, bo wiem, że nie tylko ja lubię czytać mniejsze kawałki tekstu. Wtedy jakoś szybciej to idzie i - przynajmniej mnie - łatwiej się skupić na tym, co czytam. Więc to muszę uznać za wielką zaletę.

2. Niekończąca się akcja.
Nie mam nic przeciwko książkom, w których dość mało się dzieje, a raczej książkom, którym trochę brakuje dynamiki, bo mogą być ciekawe z innych powodów, ale akurat tutaj muszę powiedzieć, że podobała mi się ta ciągła akcja. Czasami faktycznie trochę więcej mówili, ale generalnie cały czas coś się działo. Gdzieś płynęli, ktoś uciekał, ktoś walczył, Jack wymyślał coś dziwnego itd. Trudno się było zanudzić przy czytaniu.

3. Kilka naprawdę fajnych postaci.
Tutaj mogę podać na przykład Tummelera. W sumie polubiłam też Charles'a. Dobra... Johna, Artusa, Jacka, Berta i innych też. Ale nie mogę powiedzieć, że wszystkich, bo wyłączając złe postacie - których tutaj serio nie dało się polubić - nie przepadałam chociażby za Aven. I Ordo Maasem, czy jak on się tam nazywał. Kartograf też zachowywał się dość dziwacznie. Ale poza tym bardzo fajni ludzie... i zwierzęta :3.

4. I wreszcie: moje ukochane łączenie świata fikcyjnego z prawdziwym... i z istniejącym już, fikcyjnym Very Happy

.
Mam na myśli to, jak wyjaśniono wiele spraw związanych z innymi książkami i tożsamość różnych postaci. Chociażby Berta, o trójce głównych bohaterów w ogóle nie wspominając. Gdybym nie dostała po oczach bezczelnym spojlerem, prawdopodobnie bym się nigdy nie domyśliła, o kogo chodzi - no może w finalnej scenie by mnie tknęło, chociaż zgadłabym co najwyżej jedną na trzy osoby. Ale nawet pomimo tej zepsutej niespodzianki uważam, że wymyślono to świetnie :3.

Z innych rzeczy mogę podać całkiem fajne ilustracje i niezły styl. Czytało się płynnie i szybko... no i książka wciąga od samego początku :3. A! I świetna okładka - tak dodam.

*** *** ***
A że słodzić nie lubię, to zarzucę jeszcze paroma minusami.

-Koszmarne, złe postacie Neutral

. Chyba do nikogo nie dało się mieć nawet iskierki sympatii.
-Okropna śmierć jednej osoby.
-Ciągłe obwinianie Johna -.- Naprawdę 3/4 zarzutów mogliby sobie darować.
-Powtarzanie non stop tego samego - np. o Johnie, ale nie tylko.
-Lekka naiwność dobrych postaci, bez której mieliby połowę mniej kłopotów.
-I coś, czego szczerze nie znoszę. Czyli dobra postać, która od początku wie o czymś, co może pomóc, ale czeka z tym - nie wiem, kurde, po co! - na sam koniec. "Dobra, pomogę. Ale jestem taki mądry i ważny, że pofatyguję się dopiero na koniec i najlepiej nic nie wyjaśnię. Sami się domyślajcie, o co mi chodzi. Na razie możecie sobie umierać :3." Grrr! Nienawidzę tego!
Gdyby ci nadęci mędrcy z różnych książek się czasem ruszyli ze swoich kryjówek, nie byłoby pewnie ponad połowy zgonów wśród najlepszych bohaterów. (Akcja też by ucierpiała, ale w takim wypadku to już chyba lepiej takich "geniuszy" w ogóle nie tworzyć :\.)

*** *** *** ***
Podsumowując: mocne 8/10. Dałabym więcej, ale jak zwykle po wyliczeniu wad zaczynam czuć lekkie drżenie sumienia i słyszę cichy, wewnętrzny głos, który mówi, że z litości zawsze zawyżam wszystkiemu ocenę, więc może czas nabrać nieco bardziej logicznego i chłodnego spojrzenia :3.

Ale książkę polecam

.