1. Wyprawa

Dorian

Nad czym ci dwaj tak stoją? - pomyślał mag.
Poszedł w kierunku Evrala i Arnary i zobaczył to, co ich zadziwiło. Schylił się nad zwłokami.
Magia. Ktoś bardzo potężny, władający ogromną magią, ich zabił. Czar isnadaru - czyli śmierci przez uduszenie. Ale tyle osób na raz?

Nefra

Trzeba się dowiedzieć, o co tu chodzi. Tylko... nie mamy czasu, musimy złapać złodzieja. Proponuję wyruszyć od razu, nie ma sensu tutaj stać i czekać na zbawienie. Teraz-podsumowała Arnara, już siedząc w siodle. Nie chcemy przecież, aby złodziej uciekł. Tylko... z kim mam w końcu jechać? To zależy od was, mi jest obojętnie.

pawel2952

Aragorn spiął konia i podjechał do miejsca gdzie zaebrał się pare osób. Nie widział stąd jeszcze co się dzieje. Zatrzymał się przy wielkim kamieniu. Taki obraz nie wprawł go w zdumienie jednak szkoda było mu tych ludzi. Nachylił się do obok stojących towarzyszy. -Czas ruszać. Nie pomożemy już tym ludziom. Miejscowi z pewnością ich pochowają. My nie mamy na to już czasu. - Obrócił głowę i spojrzał na północ. Rozciągały się tam lasy i góry. Ciągnął dalej -Wyruszam wraz z Uriusem tym kupieckim szlakiem. Liczę, że spotkamy się w Goth. Lub wcześniej...- W międzyczasie upewnił się czy wziął wszystkie potrzebne rzeczy na drogę. Spojrzał jeszcze w kierunku wojowników - Chyba że ktoś jeszcze zechce jechać z nami w tamtym kierunku?-Powiedział z uśmiechem. Zawrócił konia i pognał w kierunky szlaku. Krzykną jeszcze - Powodzenia!

Jenny

- Chwila! Jeszcze ja! - krzyczała Megan do Aragorna i Uriusa. Spięła kasztanowego konika i galopem dotarła do mężczyzn. Davia była koniem bojowym. Nie potrafiłaby przejść przez skalne półki. Poza tym to, że droga jest dłuższa, w tym przypadku, nie oznacza, że będą dłużej przez nią podróżować.
- Wolę tę drogę. Będziemy szybciej - powiedziała Megan do dwóch towarzyszy i uśmiechnęła się nieśmiało.

Chihiro

Kallian patrzyła ze zdumieniem na martwe ciała. Niektórzy z jej towarzyszy traktowali obojętnie zwłoki. Jakby śmierć nie była niczym wyjątkowym. Dziewczyna nigdy nie widziała umarłego człowieka. Nigdy też nikogo nie zabiła. Wiedziała, że w tej wyprawie na pewno będzie musiała to zrobić, ale dotychczas nie było takiej potrzeby. I w sercu głęboko się z tego cieszyła.
Zauważyła, że paru członków wyrusza już w podróż. Oni jednak wybrali w dłuższą drogę. Nie miała zamiaru do nich dołączać. Spojrzała na swojego konia stojącego obok.
- Ty sobie poradzisz, prawda Lee? - szepnęła do niego głaszcząc go po jego pysku. On kiwnął głową, a potem wywrócił oczami. Na koniec polizał ją po twarzy.
Kallian wiedziała co jej pupil chciał powiedzieć.
Daj spokój. Oczywiście, że sobie poradzę. Za dużo się martwisz. Od tego robią się zmarszczki.

Nefra

Tak... masz rację Kallian-Arnara zeszła z konia. Sięgnęła do torby i wyjęła trochę ziół. Nad każdym trupem rozrzuciła trochę oraz wykonała w powietrzu dziwny ruch.
Bardzo mi przykro...-powiedziła dziewczyna-Jak złapiemy złodzieja, mamy prawdopodobnie następne zadanie do wykoniania-powiedziała zdecydowanie dziewczyna.
Nie miała zamiaru zostawć tej sprawy bez wyjaśnienia.

Chabersztyna · Gość

Astoria dosiadła swojego wierzchowca, Febe i ruszyła w stronę leśnej ścieżki. Miała zamiar dostać się skrótem do Goth. Gdy była już przy zakręcie krzyknęła do towarzyszy. - Na co czekacie? Nie stójcie tak! Insygnia same się nie odnajdą! - Była już mocno zniecierpliwiona. Co za chołota! Hm, no może tego przystojniaka w zbroi... No dalej, ruszcie się - poganiała ich w myślach.

Jenny

DŁUŻSZA DROGA

Megan wraz z towarzyszami ruszyła pełnym galopem. Niestety, już po chwili ściągnęła wodze. Jej beżowa torba otwarła się i jej zawartość wypadła na drogę. Na początku dziewczyna sądziła, że to tylko nic nie ważne rzeczy, ale gdy zobaczyła jak srebro błyszczy w słońcu, chciała szybko zejść z konia. Nie udało jej się jednak. Przy zsiadaniu zahaczyła obcasem o siodło i padła, jaka długa, na ziemię. Nagle zobaczyła, że konie jej towarzyszów niespodziewanie stanęły.
- Spoko! Tylko spadłam z siodła! Zaraz się pozbieram i do was dołączę! Jedźcie! - wołała, byle by tylko nie odwrócili się w jej stronę. Gdy wstała, poklepała Davię po grzbiecie, dając jej znak, żeby na nią poczekała. Tym czasem Megan miała pozbierać porozrzucane rzeczy. Proszek słodkiego snu, eliksir całkowitego otępienia, trochę złotych i srebrnych monet, a oprócz tego... srebrny diadem. Wyglądał, jakby ktoś obrysował łuski naprawdę dużej ryby srebrem, a potem je na siebie poukładał, a w miejscu łączeń były małe, ale strasznie drogie małe diamenciki. Megan szybko złapała dowód władzy i włożyła do torby. Potem pobiegła do swojego konia, wsiadła na niego i znów pojechała galopem, by dogonić towarzyszy.

Nefra

Arnara również ponagliła swych towarzyszy.
Jeśli będziemy tak stać i czekać, nic nie osiągniemy-uśmiechnęła sie do nich i powtórnie wsiadła na konia. Powiedziała czule do Audaxa:
Możesz już jechać. Chodźcie, zbyt wiele czasu nie mamy!-zwróciła się do reszty i odjechała od nich trochę. Następnie jej koń stanął dęba i zarżał.
Dziewczyna się uśmiechnęła.
Nagle usłyszała głos w głowie.
Będę się trzymać blisko.
Pantera schowała się w zaroślach.

Chihiro

KRÓTSZA DROGA

Kallian szybko wsiadła na swojego wierzchowca. Musiała się zgodzić z towarzyszką podróży. Nie było lepszego sposobu na odszukanie insygnii niż jak najszybsze wyruszenie w drogę. Podjechała do Astorii.
- Cześć! - przywitała się. - Nazywam się Kallian. Masz bardzo ładnego konia. Widać, że bardzo o niego dbasz. Podobno jesteś magiem... Możesz mi trochę opowiedzieć o waszej klasie? Widziałam wielu magów, ale raczej nie wiele zdołałam się o nich dowiedzieć. A ja tak zawsze chciałam dowiedzieć się trochę o nich Często z tatą podróżowaliśmy. A więc co, opowiesz mi o magii?
Lee zaśmiał się co brzmiało, jakby się zakrztusił. Kallian kopnęła go lekko w bok. Od zawsze interesowała się magią, ale nie miała zdolności magicznych. Astoria wydała jej się miłą osobą, więc postanowiła pogłębić swoją wiedzę na temat tej pięknej dziedziny wypytując ją. Nie jej wina, że długie wypowiedzi wychodzą jej zawsze tak chaotycznie.

Chabersztyna · Gość

KRÓTSZA DROGA

Witaj. Również miło mi cię poznać. Opowiedzieć o magii? Hm, nie jestem dobra w nudnym tłumaczeniu, więc może czas na małą prezentację? Inni jeszcze nie nadeszli. - dziewczyna wyskoczyła z siodła z gracją. - Może najpierw ziemia? - nie czekając na odpowiedź zrobiła nieznaczny ruch ręką i... zniknęła. Tak naprawdę osunęła kawałek gruntu wokół siebie jakieś 2 metry wgłąb ziemi. Po chwili ta lekko zadrżała i wróciła na miejsce, a Astoria wzbijając tumany kurzu wzniosła się wysoko w górę niesiona powietrzem. Zauważyła tam pozostawione martwe ciała. Powróciła złość.
Gdybym ich tylko znalazła... - mruczała groźne do siebie - Mogę ich zmiażdżyć - duży głaz został posłany w drzewo - Spalić - drzewo zapłonęło - utopić albo odwodnić - płomienie zgasły dzięki magicznie przeniesionej wodzie - lub sprawić, że powietrze odejdzie im z płuc... - liście wokół dziewczyny zostały porwane przez powietzny wir. - Och - spojrzała na nowo poznaną - przepraszam, poniosło mnie trochę. Uśmiechnęła się do Kallian...

Elladan

Evral przyglądał się zabawom Astorii. Nie lubił magii. No ale cóż... Znienacka z szybkością wiatru, wyjął dwa noże i rzucił nimi. Wydawało się, że rzucił w Astorię, jednak te minęły ją i wbiły się po rękojeść w drzewo. Zauważył przerażone spojrzenia dziewcząt. Zaśmiał się tylko i powiedział:

- Na nic magia, jeśli ktoś z zaskoczenia postanowi uderzyć - i nadal lekko chichocząc poszedł wyciągnąć noże.

Mihex

DŁUŻSZA DROGA

Urius wraz z towarzyszami jechali już dłuższy czas w milczeniu.Po pewnym czasie odezwał się Urius, przerywając ciszę.
-Nie długo powinniśmy być w Usagi.- Powiedział. Po czym znów jechali w ciszy, aż znowu się odezwał.
- Jak myślicie dlaczego jest tak mało kupców na drogach? Z tego co wiem w tych miesiącach powinno aż się roić od kupców. Spytał towarzyszy.

Chabersztyna · Gość

krótsza trasa

Astoria uniosła jedną brew. Zobaczymy, kto jest tu ofiarą... - Zrobiła ruch ręką i przywołała wodę zmnieniając ją do postaci dwóch ostrych, lodowych sztyletów. Rzuciła je w kierunku Evrala. W prawdzie jeden z nich zdołał odepchnąć, ale drugi wbił się w drzewo jednocześnie unieruchamiając chłopaka. Mam nadzieję, że nic ci się nie stało, cwaniaczku, a twoja koszula także nie doznała uszczerbku. Wyciągnęla ostrze z pnia i roztopiła je do płynnej postaci.

Actia

Actia spojrzała na Evrala i uśmiechnęła się ponuro. Był szybki, zwinny i sprytny. I chyba dość pewny siebie, przynajmniej tak wydawało się dziewczynie. Ale nie doceniał Mocy.
- Technika Shien, atak Lightsaber i do tego Błyskawice Mocy - powiedziała cicho dziewczyna. - Nie zablokowałbyś tego. Nie udałoby ci się to, bo byłby to atak z użyciem Mocy.

Chihiro

KRÓTKA DROGA

Koło noży rzuconych przez Evrala pojawiły się dwa noże przelatując o centymetr o chłopaka. Kallian podniosła dumnie podbródek.
- Masz racje Evral - przyznała. - Ale po jakiego diabła rzucasz w nas tymi nożami! Zwłaszcza, jeśli ten w kogo celujesz, umie lepiej się nimi posługiwać.
Podjechała na koniu pod drzewo. Szybkim ruchem schowała rzucone noże do torby. Spojrzała z ukosa na chłopaka i wróciła szybko do Astorii.
- A to prawda - spytała - że jeśliby wziąć kilkudziesięciu magów i wszyscy by zatrzęśli ziemią to przesunęła by się oś Ziemska o minutę i kilka sekund? Powiedział mi o tym pewien mag z Usagi, ale miał dziwny uśmieszek, kiedy to mówił, więc nie wiem czy mu wierzyć.

Adirael

A zablokowałabyś to? - spytał się Actii Serafiel i przyłożył jej swój miecz do gardła. Wierz mi, że gdybyś była moim wrogiem, nie zdążyłabyś mrugnąc, a już byś nie żyła. Ale może lepiej zostawmy zabawy na później. Wolę oszczędzac siły na prawdziwych wrogów. - przy ostatnich słowach schował miecz do pochwy i wrócił do swojego konia.

pawel2952

DŁUŻSZA DROGA

Aragorn obserwował drzewa po obu stronach drogi. Pomyślał jednak, że nie musi rozglądać się czy za jakimś krzakiem nie schowali się bandyci, by z nienacka ich zaatakować. -Konie wyczują ewentualne niebezpieczeństwo- Pomyślał. Z tego zamyślenia obudził go głos Uriusa. Odwrócił się w stronę towarzyszy. - Tak, jest to dziwne. Być może grasują tu jacyś bandyci, jednak my umiemy takich godnie przywitać... - Powiedział z wielkim uśmiechem.

Chabersztyna · Gość

krótsza droga

Astoria zaśmiała się głośno. Oczywiście, staruszek wciska ci bajki. Och, wiesz, mają na celu pokazanie, jacy to magowie są potężni. Pewnie, są, ale nie aż tak! Poza tym nie każdy opanował magię ziemi. - na chwilę zapadło milczenie. - A tobie, Evral dam radę - nie zadzieraj z dziewczynami, bo jak widzę tworzymy tu większość - rzekła z przekąsem. Nie widziałeś, co potrafimy, oj nie... - szepnęła sama do siebię, tak że nawet Kallian jadąca tuż przy niej nic nie usłyszała.

Actia

Actia wzruszyła ramionami.
- Gdybyś był, jak ty to powiedziałeś, prawdziwym wrogiem, to byłabym przygotowana na twój atak. Może bym takiego, hm, ciosu nie zablokowała, ale... Kto wie, czy bym dopuściła do takiej sytuacji - odparła.
Uśmiechnęła się ponuro i wskoczyła na swojego konia. Zmrużyła oczy i rozejrzała się po otoczeniu.

Elladan

-Spokojnie, spokojnie- powiedział Evral - widzę, że narobiłem sobie wrogów. Hah, nie celowałem w was. Ćwiczyłem celność, a kiedy nie mam kogo narazić to nie trafiam. - powiedział ze śmiechem Evral.

Podszedł do konia (?) na którym siedziała Astoria. Cofnął się o parę kroków, rozpędził się, przeskoczył konia, szepnął mu coś na ucho. O dziwo, koń przyklęknął.

- Wychowywałem się w lesie, umiem rozmawiać ze zwierzętami. A co do pani, Madame - tu zwrócił się do Actii - jak najbardziej doceniam moc. No ale cóż, możemy ruszać. Dzisiaj na kolację coś dobrego upoluję.

Evral uśmiechnął się złowieszczo. Podszedł do Astorii i dał jej coś złotego.

- Proszę. Chciałem zobaczyć kto wytworzył tą złotą spinkę, a kiedy przelatywałem nad Tobą, wyciągnąłem Ci ją z włosów. Wielkie sorryy.

Tym razem Evral już szczerze się uśmiechnął.

Chabersztyna · Gość

Taak, i jak widać, zrobiłeś to nad wyraz delikatnie - dodała spoglądając z powątpiewaniem na swoją rozwichrzoną czuprynę. - A jeśli chcesz wiedzieć, to spinkę uformowałam sama, z grudki złota. Widząc pytające spojrrzenie odparła - Magia. Dzisiaj może to być spinka, zaraz może to być pierścień - powiedziała i przetopiła złoto w wybrany kształt po czym założyła na palec. Spojrzała krytycznie na swoje dzieło. Nie, to chyba nie mój styl, powrócę do spinki...

Elladan

- Nikogo nie chciałem zabić. Po prostu próbuję pokazać, że zwierzęta uważają mnie za przyjaciela. Ale nie wszystkie zwierzęta. Są takie, które nie ewoluowały i są nadal na bardzo niskim poziomie. Tylko na takie poluję. I może przestańmy się już kłócić, czas goni nas, innymi słowy, czas ruszać.

Evral spiął swojego konia i pognał przed siebie.

Mihex

DŁUŻSZA DROGA

- Masz racje. Powiedział Urius z uśmiechem na ustach i odruchowo kładąc rękę na rękojeści miecza.
- Jak myślisz skąd nagle wzięło się tylu bandytów? To ma pewnie coś wspólnego ze śmiercią króla. Powiedział już z poważną miną. Po tych słowach zaczął się rozglądać dookoła.
- Ciekawe czy reszta już ruszyła… Powiedział lekko ściszonym głosem, ale jednak słyszalnym dla reszty.

pawel2952

Dłuższa droga

-Bardzo możliwe, że typy z pod ciemnej gwiazdy czują się bezkarne. Myślą, że szybko się tak dorobią.
Oszczędzali konie. Przejeżdżali przez kolejny zakręt kiedy usłyszeli szelest. Konie zaczęły parskać informując, że coś tam jest. Wszyscy skierowali wzrok na krzaki. Aragorn wyciągną swój miecz. Jego towarzysze też byli przygotowani na odparcie ataku. Z krzaków wybiegło małe brązowe zwierzątko. Dopiero teraz zobaczyli, że to tylko mała sarna. Przebiegła przez gościniec i pognała dalej w głąb lasu. Uśmiechneli się do siebie i ruszyli dalej. Aragorn powrócił do pytania Ursusa -Myślę, że już są w drodze. Chyba, że zatrzymało ich coś bardzo ważnego.