2. W pogoni za niewiadomą

Maiko

Był już wieczór. Wszyscy udali się do swoich pokoi. W jadalni został tylko Arnog. Po paru minutach zamysłu wgramolił się na dach. Tam podleciała do niego Sella i powiedziała -Ze strony morza idzie sztorm. Arnog pogłaskał ja po główce i usiadł koło niej . Przez chwile oglądali zachód słońca. Potem użył zwoju żeby ją powiększyć. Następnie przytulił się do niej , delikatnie na niej usiadł i polecieli w stronę morza. Dopiera jak podlecieli wyżej Arnog ujrzał deszczowe chmury. Było ich strasznie dużo. Pomyślał że warto było by powiedzieć o tym Actii. Latał Sellą jeszcze 10 minut robiąc różna wspaniałe akrobacje.
Przed tym jak z powrotem lądował na dachu gospody zauważył Astusa .Zostawił go jednak w spokoju. Zszedł z Selli przytulił ja i posadził na ramieniu .Spokojnie udał się pod pokój Actii i zapukał do jej drzwi. Ona otworzyła, wyglądała na zaspaną. Arnog tylko powiedział - Sorry że cię obudziłem. Nadciąga sztorm. On zszedł na dół coś zjeść a ona uśmiechnęła się i pomyślała - On potrafi mówić!

Mała rada: zanim wyślesz posta, to masz go przeczytać, aby zobaczyć, czy jest poprawnie napisany. Spację wstawiamy po kropce, nie przed.

A.

Elladan

Evral szedł do karczmy. Kiedy tam dotarł poszedł do pokojów. Zobaczył, że prawie wszystkie są wolne. Zapukał, a kiedy nie otrzymał odpowiedzi, wszedł. Na pierwszy rzut oka nie zauważył nikogo. Położył się na łóżku i pomyślał, że nie miałby nic przeciwko, żeby ktoś tu jeszcze przyszedł. Właściwie miał na myśli osobę płci pięknej.

Chihiro

Kallian siedziała przy stole w części jadalnej gospody. Piła colę. Była na siebie strasznie zła, że dała się przekupić Actii. W końcu ta nie powiedziała jej więcej, niż sama wiedziała.
Dziewczyna bawiła się wytrychami. Wreszcie znudziła się tym, chwyciła tacę z ciasteczkami i poszła w stronę pokojów. Nagle z pokoju nr 32 wybiegła zjawa. Kallian odskoczyła do tyłu. Duch zniknął. Zaciekawiona dziewczyna otworzyła drzwi. Zastała tam Aragorna i Evrala pijących piwo oraz tańczących w rytm muzyki z martwymi kolegami tego pierwszego. Muzyka wydawała się wychodzić ze ścian.
- Hej - zawołała uśmiechając się oraz próbując przekrzyczeć muzykę. - Mam ciasteczka! Mogę się przyłączyć?

Chabersztyna · Gość

Astoria słyszała zza ściany hałas, chyba muzykę. Imprezka? Przeszła przez próg. Dołączam się. Chyba nie macie nic przeciwko? Weszła do pokoju... i nagle poczuła się jakby ktoś wlał na nią kubeł zimniej wody. Wzdrygnęła się. Co to ma... Ach, duchy! Ekstra!Pomachała ręką która swobodnie przepłynęła przez głowę istoty. Na prawdę super... - dołączyła do tańczących. Po jakimś czasie zmęczona tańcem usiadła na stole. Spragniona napiła się czegoś z butelki. Wstała i trzymając w ręku puste naczynie zapytała: Prawda, czy wyzwanie?

A.

Bombix

Astus nie był dzisiaj chętny do rozmów. Gdy szedł po schodach do swojego pokoju, usłyszał muzykę i od razu skierował się do wyjścia. Wspiął się na dach najbliższego dachu (kochał się wspinać) i zaczął biec. Przeskakiwał dach, po dachu. lecz gdy usłyszał jakieś głosy nagle stanął i zaczął słuchać
- Mamy się spotkać w W Himnsaler w Alpinie - powiedział jeden z ludzi
- Ale po co ? - pytał przyciszonym głosem drugi
- No jak to czego matole...? w sprawie Berła - ostatnie słowo powiedział głośniej i odruchowo obejrzał się czy nikt tego nie usłyszał, lecz nie spojrzał się w górę gdzie kucała postać w płaszczu.
Gdy mężczyźni skończyli rozmowę Astus skierował się biegiem w stronę gospody. Gdy wpadł na schody do pokoi zapukał do pokoju Actii. Słyszał niechętne pomruki, lecz po chwili drzwi się otworzyły, w których ukazała się dziewczyna.
- Przepraszam, że przeszkadzam, ale mam ważne informacje. Są to na razie tylko poszlaki.
Dziewczyna wpuściła chłopaka do środka, gdzie ten jej o wszystkim opowiedział.

Actia

Actia pokiwała głową. Astus wyszedł. Po chwili dziewczyna poszła za jego śladem. W jednym z pokoi usłyszała jakiś hałas, więc zapukała. Gdy usłyszała krótkie: "proszę" weszła do środka i rozejrzała się. Impreza? - pomyślała ze zdziwieniem. Przysiadła się do grających dziewczyn, słuchając ich rozmów. Sama przez chwilę milczała, a następnie opowiedziała to, co usłyszała od Astusa i Arnoga.

Elladan

Impreza powoli się rozkręcała. Przychodzili coraz to nowi ludzie. Evral z satysfakcją patrzył na bawiących się ludzi. Mniej cieszył go widok znikających piw, ale pewnie gospodarz miał jeszcze jakiś alkohol. Kiedy Actia weszła i opowiedziała to czego się dowiedziała, zapadła cisza. Wtem odezwał się Evral:

- Możemy zająć się tym potem? Teraz mam nadzieję poznać kogoś i zaufać. - po czym znów zaczęli się bawić.

Nefra

Arnara także weszła na imprezę.
Towarzysze przekrzykiwali się, zapraszając ja do gry w butelkę. Nie grała w tę grę od dziesięciu lat. Warto było spróbować. Usiadła na podłodze i zakręciła butelką, którą ktoś jej podał.
koniec butelki zatrzymła się, wskazując Evrala.
Ten wybrał ... (pytanie/wyzwanie)

Elladan

- Oczywiście, że wyzwanie! Jedziemy na całego - powiedział - tylko daj coś trudnego, bo mam ochotę się wysilić - to mówiąc, Evral otworzył kolejną, butelkę piwa, prawdopodobnie trzecią. Rozsiadł się i czekał na wyzwanie.

Pamiętaj o kolejności. Żeby mi się to już nie powtórzyło.

A.

pawel2952

Aragorn dobrze się bawił. Było bardzo wesoło, mieli okazję się wszyscy bliżej poznać. Usiadł na fotelu trzymając w ręku piwo. Myślał o kimś. Od kiedy przemierzał puszczę wraz z Uriusem i Megan, coś się wydarzyło. Podobała mu się. Zastanawiał się czy dołączy do nich oraz jak mógłby jej zaimponować. Z zamyślenia wyrwał go odgłos zabawy w butelkę. Zobaczył również jak Evral niechętnie patrzy na znikające butelki piwa. - Dobrze, że duchy nie muszą nic pić - odparł z uśmiechem by poprawić mu humor.

Nefra

Wyzwanie...-Arnara spojrzała na Evrala z wyrazem zastanowienia na twarzy. Uśmiechnęła się.
Jakiego typu byś chciał?
Chamskie lub trudne-odpowiedział bez zastanowienia mężczyzna.
Więc...-Arnara się zastanowiła. Zada coś nie w jej stylu. Dziwiła się sama sobie-Podejdź do dziewczyny, którą najbardziej lubisz i.. pocałuj ją w policzek- Tak dawno w to nie grała, a teraz czuje się tak, jakby miała 10 lat. Albo 15.
Mam nadzieję, że Nele nic nie jest, powiedziała sobie w duchu. Jak to wszystko się skończy, pójdzie jej poszukać.

Pamiętaj o stawianiu ą i ę!

A.

Elladan

Evral się zastanawiał, co może wymyślić. Hmm... Wszystkie dziewczyny lubił tak samo. Spojrzał na nie, jeszcze raz się zamyślił. Spodobało mu się, więc zamyślił się jeszcze raz. Zaraz, zaraz... Jednej dziewczyny brakowało. Rozglądał się, aż w końcu obejrzał się w tył. Zobaczył jakąś dziewczynę. ''Jakąś'', bo nie od razu zobaczy twarz, ale i tak wstał z miejsca i pocałował ją w policzek. Potem trochę się oddalił i na nią spojrzał.

- No tak. Pewnie teraz wszystkie dziewczyny się na mnie obrażą, ale cóż - to był przypadek. - powiedział Evral patrząc na Megan.

Następnie zakręcił butelką. dziwnym trafem wypadło na Arnarę.

- Prawda czy wyzwanie? - zapytał ją Evral.

Actia

Gra toczyła się dalej, ale Actia nie brała w niej udziału - była tylko obserwatorem. Siedziała na parapecie, zerkając na swoich towarzyszy i uśmiechając się dość często. Wiedziała, że taka nocna zabawa jest potrzebna im wszystkim. Pozwalała ona, choć na krótko, zapomnieć o wszystkich troskach. No, prawie wszystkich.

Nefra

Arnara zastanowiła się chwilę. Zdziwiła się, ze znów wypadło na nią.
Wyzwanie - powiedziała wesoło.

Pisz dłuższe posty.

A.

Elladan

- No dobrze. Niech to będzie. Powiedzmy, że - tu Evral zawiesił głos i chwilę się zastanawiał - podejdź do chłopaka, którego najbardziej lubisz, przytul się do niego_i pocałuj go. Może być w policzek i w usta. Wybieraj. - powiedział Evral z uśmieszkiem tańczącym mu na wargach.

A.

Mihex

Urius leżał w pokoju na łóżku. Rękę trzymał na piersi trzymając w dłoni złoty łańcuch, pamiątkę po Ojcu. Myślał nad jego ostatnimi słowami przed śmiercią.
Teraz ty przejmiesz dziedzictwo Eorlingów. Weź też Mojego konia Felarof'a. Jest on potomkiem najwspanialszych koni tego świata. Po czym zmarł.Urius długo się zastanawiał kim są owi Eorlingowie, o których mówił jego ojciec. W oku Uriusa pojawiła się łza, szybko ją wytarł, po czym wstał ponieważ usłyszał muzykę. Wszedł spokojnie i niezauważony przez towarzyszy i usiadł w rogu pokoju, uśmiechając się.

Maiko

Po tym jak Arnog przekazał informacje Actii wybrał się na spacer po mieście. Wiał silny wiatr i zbierało się na deszcz.
_Ulice były oświetlone lampami. W czasie godzinnego spaceru widział zaledwie 2-3 osoby. Niestety zaczął padać deszcz, więc Arnog wrócił do gospody. Z początku nie wiedział, co z sobą zrobić. Nie miał ochoty wchodzić na imprezę, bo i tak nic by tam nie robił. Po dłuższym namyśle stwierdził, że usiądzie sobie na końcu korytarza jak najdalej od pokoju Aragorna. Gdy usiadł zaczął myśleć o rodzinie i o sobie sprzed lat. Dręczyło go to że właściwie nic o sobie nie wiem. Może mam siostrę?, dlaczego moi rodzice musieli umrzeć? - _zastanawiał się tak godzinę aż w_końcu nie mógł wytrzymać, wszedł na imprezę (był to jego pierwszy raz). Nie wiedział jak się zachować więc po_prostu usiadł koło Evrala. Nie pytając się co właściwie robią.

A.

Nefra

Arnara zastanawiając się nad tym, kogo wybrać, zauważyła, że Urius wchodzi do pomieszczenia. Westchnęła. Coś go gryzło. Czuła to.
Nie wiedziała, kogo wybrać. Rozejrzała się po pomieszczeniu.
Po chwili namysłu wstała i podeszła do Evrala. Pocałowała go w policzek. Nastepnie wrócila na swoje miejsce, zastanawiając się nad czymś.
Arnara zakręciła butelką i wypadło na Megan.

Jenny

Megan non stop uśmiechała się na myśl nie dość trzeźwego Evrala, który podszedł do niej i pocałował ją w polik. Poza tym, była pewna w 100%, że Arnara wybierze Evrala - widać, że 'kto się czubi, ten się lubi'. Po chwili szatynka westchnęła, wstała ze swojego miejsca przy oknie i wepchnęła się w krąg grających.
- A co tam! Gram z wami! Arnara - zakręcisz butelką? - powiedziała uśmiechając się pod nosem. I co? Teraz przyszedł ci czas na zabawę? Teraz kiedy masz 23 lata? pomyślała i znów się uśmiechnęła nieśmiało. KOCHAM WOLNOŚĆ!. Po chwili wypadło na nią. Była lekko zdziwiona, ale wiedziała, że musi wybrać.
- Prawda czy wyzwanie? Prawda czy wyzwanie? Pra... Dobra! Wyzwanie! Ciekawe co wymyślisz? - uśmiechnęła się złowieszczo.

Nefra

Dobra. Daj mi tylko chwilę na namyślenie.
Arnara umiała czytać w myślach i chętnie by to zrobiła, ale wiedziała, ze dziewczyna ma jakiś ważny sekret, którego nie chce wyjawić. Postanowiła się powstrzymać, choć zżerała ją ciekawość.
Wyskocz przez okno, wespnij się na drzewo i wróć. Potem przesiądź się na inne miejsce i obejmij 2 osoby siedzące obok ciebie-Arnara dziwiła się sobie. Wciąż. chyba nastrój z imprezy się jej udziela. Było tu zbyt duszno.

Nefro - przypominam o polskich znakach. Poza tym czytaj tekst przed wysłaniem, bo często robisz błędy. I pamiętaj o kolejności. Żeby to było mi ostatni raz!

A.

Jenny

Megan była trochę zdziwiona, ale podeszła do okna. Obróciła się tyłem, dłońmi złapała się framugi okna i zrobiła krok do tyłu. Zawisła na rękach. Po chwili się puściła i, na szczęście, wylądowała cała. Actię pewnie nie ucieszy to, że przeżyłam pomyślała i nieśmiało się uśmiechnęła. Z wejściem na drzewo było gorzej, ale udało jej się. Oparła się o którąś gałąź i skoczyła w stronę okna. Skok się nie udał, jak myślała. Wszyscy myśleli, że muszą się pożegnać z towarzyszką, ale ta zawisła na dłoniach. Weszła do okna, nie patrząc gdzie, usiadła w kręgu i uścisnęła dwie osoby obok. Był to Evral i Urius. Później zakręciła butelką. Padło na Arnoga.

Czekaj na swoją kolej, Jenny. Żeby mi to było ostatni raz.

A.

Maiko

Arnog nie wiedział o co chodzi, nigdy nie grał w butelkę, dopiero po 5 powtórzeniu pytania: prawda czy wyzwanie skapnął się że chodzi o niego.
Słyszał że wszyscy jego koledzy mówili wyzwanie, więc nieśmiale, cicho powiedział -Wyzwanie.

pawel2952

Aragorn nie wiedział co ma o tym myśleć. Ucieszył się bardzo gdy na imprezie pojawiła się Megan. Widział jak podszedł do niej Evral i ją pocałował. Jego myśli były pomieszane. Nie wiedział czy to przez alkohol czy z jakichś innych powodów. Evral wywarł na nim presję do działania. -Czyżby jemu też podobała się Megan? - Przemknęła mu myśl. Nic dziwnego, była bardzo ładna i lubiana. Aragorn wstał i wyszedł z pokoju. Stał teraz samotnie na korytarzu. Cofną się i wrócił do pokoju gdzie dalej była impreza. Zapewne wypite trunki dodały mu odwagi do działania. Podszedł do Megan i lekko pocałował ją w policzek. Wyszeptał tak by tylko ona to usłyszała - Jesteś piękna. Popatrzył jej w oczy. Wyczekiwał co się stanie. Był pewien, że za chwilę poczuje siarczyste uderzenie w twarz i piekący ból. Pozostało czekać na jej reakcję.

Nefra

Nefra rozejrzała się po pomieszczeniu.
Tak było tu zbyt duszno.
Dziewczyna, patrząc na towarzyszy, stwierdziła, ze już dłużej nie będzie tu "potrzebna".
Od dawna nie widziała Nele... mogło się jej coś stać. Bardzo ja zaniedbała, więc musiała to jakoś odkręcić.
Wyszła z pokoju i wkradła się do kuchni w karczmie. Wzięła kawałek mięsa i wyszła.
Nele powinna być w lesie. Poszła tam więc i usiadła, kładąc obok siebie ukradzioną żywność.
Nele..., Arnara próbowała sięgnąć umysłem jak najdalej. Nic nie wyczuła, więc nic złego nie powinno się stać panterze.
Nie usłyszała odpowiedzi. Spróbowała jeszcze raz.
Nic. Chwile potem z tyłu usłyszała szelest. Odwróciła się, a na nią wskoczyła Nele. Arnara zaczęła się śmiać, a potem przytuliła przyjaciółkę.
Wybacz, powiedziała dziewczyna, wtulając głowę w sierść zwierzęcia.
Nie masz po co tego mówić, odpowiedziała Nele łagodnym tonem.
Nie mogłaś, rozumiem.
Arnara dała panterze kawałek ukradzionego mięsa. To dla ciebie, powiedziała, a potem obydwie usiadły.
Arnara znów zaczęła się śmiać.
Zaraz muszę wracać, powiedziała dziewczyna. Idziesz ze mną?
Wolę zostać tutaj. Pewniej się czuję.

A.

Raqasha

Rina po krótkim spacerze wróciła do karczmy. Weszła do niej i pomyślała:
Jak tu duszno. Następnie skierowała się w stronę pokoi i usłyszała muzykę. O bibka jest. Super. Może się dołączę I weszła do pokoju, z którego dochodziła melodia. Rozejrzawszy się po pomieszczeniu stwierdziła.
Widzę, że imprezę robicie, mogę się przyłączyć.